این سیاره بسته به ترکیبات و میزان عایق بودن جو آن، میتواند از قابلیت حیات برخوردار باشد.
محققان این سیاره را با جستوجو در میان لرزشهای سیاره میزبان آن توسط
تلسکوپی در شیلی شناسایی کردند. طبق محاسبه آنها سیاره Gl ۱۶۳c به نسبت
زمین بین ۳۰ تا ۴۰ برابر انرژی بیشتری از خورشید خود دریافت میکند.
از
آن جا که شعاع سیاره، ناشناخته باقی مانده، هنوز مشخص نیست که ترکیبات
سازنده آن چه بوده؛ اما به تصور دانشمندان از ترکیبی از سنگ و آب برخوردار
است.
ستاره گلیزه ۱۶۳ یک ستاره کوتوله سرخ بوده که از خورشید کوچکتر و کم نورتر است و حداقل دو سیاره در اطراف خود دارد.
نزدیکترین سیاره به ستاره میزبان Gl ۱۶۳b نام داشته که ۱۱ برابر جرم زمین بوده و دور کامل آن تنها ۸.۶ روز طول میکشد.
این در حالیست که Gl ۱۶۳c با هفت برابر جرم زمین از دوره مداری ۲۵.۶ روزه برخوردار است.
همچنین امکان وجود یک سیاره سوم نیز وجود داشته که ۲۵ برابر زمین و در فاصله بسیار دورتری بوده و دوره مداری آن ۶۶۹ روز است.
جستوجو
برای سیارات قابل سکونت در اطراف ستارگان کوتوله سرخ میتواند مسیر
سریعتری را برای شناسایی سیارات شبیه به زمین فراهم کند.
سیارات
کوتوله سرخ بسیار رایج بوده و ۸۰ درصد ستارگان در نزدیکی منظومه شمسی را
به خود اختصاص دادهاند. از این رو فرصت خوبی برای شناسایی جهانهایی به
اندازه زمین در اطراف آنها در فاصله ۷۵ سال نوری از زمین برای فضاپیمای
کپلر وجود دارد.